Wypracowanie – Prawdy moralne i obrzędy w II cz. Dziadów Adama Mickiewicza
Wypracowanie dotyczy lektury II cz. Dziadów A. Mickiewicza omawianej na języku polskim w liceach i gimnazjach. Dziady cz. II i IV powstały w czasach Wileńskich, czyli gdy Mickiewicz studiował w Wilnie oraz Kownie, gdzie był nauczycielem. II cz. Dziadów przedstawia obrzęd dziadów, mający pogańskie korzenie, odprawiany w przeddzień Wszystkich Świętych. Wypracowanie zawiera 455 wyrazów.



Wypracowanie dotyczy lektury II cz. Dziadów A. Mickiewicza omawianej na języku polskim w liceach i gimnazjach. Dziady cz. II i IV powstały w czasach Wileńskich, czyli gdy Mickiewicz studiował w Wilnie oraz Kownie, gdzie był nauczycielem.
II cz. Dziadów przedstawia obrzęd dziadów, mający pogańskie korzenie, odprawiany w przeddzień Wszystkich Świętych. Zebranemu ludowi przewodniczy Guślarz. Jako pierwsze ukazują się duchy dwojga dzieci: Rózi i Józia, które wyznają prawdę moralną, mówiąca o tym, że kto wiódł beztroskie i szczęśliwe życie na ziemi, kto nie doznał bólu i cierpienia, ten nie może trafić do nieba. Bramy niebios są przed nimi zamknięte, bo wiedli zbyt łatwe i lekkie życie.
Mickiewicz w swym utworze wyraża głębokie przekonanie, że ten, kto nie żył na ziemi pełnią życia, nie był prawdziwym człowiekiem, nie cierpiał, nie cieszył się z innymi, nie kochał nikogo – nie może osiągnąć szczęścia, nie może dostać się do nieba.
Wypracowanie zawiera 455 wyrazów / 2841 znaków.