„Romantyczność” Adam Mickiewicz interpretacja wiersza

Dzieło Adama Mickiewicza zatytułowane „Romantyczność” stanowi wiersz - manifest. Dzieje się tak za sprawą uwidocznionego w nim sporu pomiędzy klasykami i romantykami oraz prezentacji głównych założeń romantyzmu. W opowiadaniu o Karusi i widzianej przez niej zjawie, autor wyraźnie podkreślił najważniejsze idee  oraz jednoznacznie opowiedział się za nimi.

 

Wypracowanie stanowi analizę i interpretacje wiersza popartą stosownymi cytatami. Na tej podstawie ukazano spór klasyków i romantyków oraz stanowisko autora. Podane i wyjaśnione zostaje również szekspirowskie motto pozostawione w dziele. Wypracowanie zawiera 463 słowa.

Adam Mickiewicz „Romantyczność”

Na wstępie należy zaznaczyć, że utwór „Romantyczność” Adama Mickiewicza stanowi manifest programu literatury romantycznej. Dzieje się tak dlatego, iż ballada ta podejmuje i uwidacznia romantyczny stosunek do świata. Ukazuje ona istotę znaczenia terminu – romantyzm oraz jego ścieranie się w sporze z klasykami.

W jaki sposób autor dokonał tego? Zaprezentował nam w balladzie opowieść, widzimy Karusie, młoda dziewczynę z małego miasteczka. Jej zachowanie zastanawia, jak w obłędzie wyciąga do kogoś ręce, przemawia rozpaczliwie do niewidzialnej istoty. Nawołuje do Jasieńka, zmarłego ukochanego. Czytając opis tej sytuacji odczuwamy grozę, widziadło Karusi wydaje się być bardzo rzeczywistym: „zimny, biały jak chusta”- to obraz mary. Mimo, iż ta mistyczna postać nie istnieje już w świecie żywych nadal kocha, stąd nieszczęśliwa dziewczyna nawołuje, wyciągając w swej rozpaczy ręce do jedynego. Choć zbierają się wokół niej ludzie nie zauważa tego, nie słyszy ich głosów, wydaje się być obojętna, jest pochłonięta wizją ukochanego, to jedyne co w danym momencie skupia całą jej uwagę. Nikt oprócz niej nie widzi zjawy, czytelnik pozostaje więc w rozterce czy uznać, iż ta młoda kobieta pogrążona w żałobie i smutku postradała zmysły, oszalała z rozpaczy, czy też naprawdę nawiązuje kontakt z zaświatami, upoważnia ją do tego przecież prawdziwa miłość. W ty miejscu nagle pojawia się postać starca, postanawia on zareagować na sytuacje i wyjaśnić dokładnie czy mamy prawo wierzyć w to zjawisko. Starzec jest przedstawicielem klasyków wszelką wiedzę podpiera naukowymi faktami. Dlatego w swym osądzie jasno argumentuje, że doznania dziewczyny nie mogą być prawdziwe gdyż wszelkie racjonalne rozważania zaprzeczają takim zjawiskom. Żadna naukowa wiedza, nie zna takich przykładów, szydzi więc z młodej kobiety, wyśmiewa ją twierdząc, że mówi brednie, krytykuje lud wierzący że jej przeżycia są prawdziwe, to jak twierdzi jedynie zabobon. Gdy sprawa wydaje się być wyjaśnioną nareszcie ujawnia się narrator to poeta, który ostatecznie postanawia rozstrzygnąć ten spór. W swej argumentacji korzysta z dwóch romantycznych pojęć: miłości i wiary. Są one według niego wystarczające by zaprzeczyć nauce, uczucia dziewczyny pozostają niemierzalne tak samo jak wiara gawędzi a to przecież wystarczy by uznać dane zjawisko za prawdziwe. Stanowisko to uwidacznia następujący cytat: „Czucie i wiara silniej mówią do mnie niż mędrca szkiełko i oko”.

To sens całego utworu, prezentacja głównych założeń romantycznych. Nastąpiło bowiem przewartościowanie idei, nauka nie stanowi już jedynej drogi do poznania świata zostaje ona zepchnięta na bok na rzez uczuć i wiary. To dowód, że emocje ludzkie są siłą, która możne wiele zdziałać. Karusia bowiem mocą swej miłości przywołała realistyczny dla siebie obraz ukochanego. W ten właśnie sposób Adam Mickiewicz zaprezentował różnice pomiędzy klasykami a romantykami, opowiedział się także po jednej ze stron. Na koniec należy podkreślić zawarty w utworze szekspirowskie motto: „Zdaję mi się , że widzę… gdzie? Przed oczyma duszy mojej”. Te słowa ukazują wagę uczuć to dzięki nim rozumiemy, że świat emocji należało postawić na równi z naukowymi faktami.

„Pożegnanie z Marią” Tadeusz Borowski wypracowanie
Tadeusz Borowski „Pożegnanie z Marią” Tadeusz Borowski jest autorem zbioru „Opowiadań”, które w specyficzny sposób ukazują oblicze II wojny światowej....
Andrzejowa Korczyńska – charakterystyka postaci, E. Orzeszkowa „Nad Niemnem”
Andrzejowa Korczyńska była jedną z bohaterek powieści E. Orzeszkowej pod tytułem „Nad Niemnem”. Była właścicielką Osowiec, matką Zygmunta i wdową...
„Lipiec” interpretacja wiersza Juliana Przybosia, wypracowanie
„Lipiec” interpretacja wiersza Juliana Przybosia Wiersz zatytułowany „ Lipiec ” Juliana Przybosia nawiązuje do radosnego okresu jakim jest koniec...
Andrzej Kmicic, bohater Potopu
„ Potop” to jedno z największych dzieł Henryka Sienkiewicza, jedna z części Trylogii napisanej przez literata. W utworze główną, centralną postacią...
Poezja K. K. Baczyńskiego wpisana w dramatyczne losy wojny
Pamiętaj, że wypracowanie możesz pobrac wyłącznie do użytku własnego i nie posiadasz do niego praw majątkowych. Dalsza odsprzedaż lub umieszczanie...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *