Skamander poeci, wypracowanie – ściąga

Okres międzywojenny zapoczątkował istotne zmiany w postrzeganiu rzeczywistości przez ówczesnych ludzi. Wyraz tego odnajdujemy w poezji. Ukazuje ona chęć zerwania z dotychczasową tematyką narodowowyzwoleńczą ora nadanie nowego wyrazu przyszłości.

Poniższe wypracowanie omawia działalność poetyckiej grupy – Skamander. Wyjaśniona zostaje geneza nazwy oraz jej dosłowne znaczenie. Tekst obejmuje całą działalność tej grupy, począwszy od jej początków pod nazwą pikadorczycy do ostatecznego zakończenia działalności. Ujęte zostają zmiany w składzie zespołu, program, założenia i postulaty. Całość poparta jest stosownymi cytatami. Wypracowanie zawiera 430 słów.

Poetycka grupa Skamander

Skamandryci jako grupa poetycka wywodzili się bezpośrednio od pikadorczyków, w tym miejscu należy więc przybliżyć ich obraz. Pikadorczycy zaczęli swa działalność w latach międzywojennych, okres ten ze względu na swą wyjątkowość budził różne potrzeby wśród twórców, obrazem tej odmienności była właśnie ta grupa, która swym przekazem szokowała. Mieli oni na celu ukazanie nowej rzeczywistości, odrzucenie tematyki przeszłości i wyznaczenie nowych kierunków poezji. Początek całej sytuacji miał miejsce podczas jednego ze spotkań w kawiarni ”Pod Pikadorem”, stąd właśnie ich nazwa pikadorczycy. W skład tej grupy wchodził: Antoni Słonimski, Julian Przyboś, Julian Tuwim, Jan Lechoń.  Mieli oni na celu przede wszystkim zburzenie dominujących w Młodej Polsce postulatów na temat sztuki, zwalniali ją z „piedestału”.  Wszelkie ich spotkania opierały się na satyrze, ośmieszania i ukazywania przestarzałych wartości mieszczańskich.  Ich organizacja opierała na propagowaniu agresywnej reklamy. Wielu osobom nie podobało się to zachowanie, stąd uznani zostali za jawnych skandalistów okresu międzywojennego.

Po pewnym czasie grupa ta ogłosiła swe rozwiązanie i występowała pod nazwa Skamander. Skład zespołu uległ zmianą i poszerzeniu, ot tej pory do jej członków należał: Antoni Słonimski, Julian Tuwim, Jan Lechoń, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński. Przyjęta nazwę zapożyczyli z mitologii. Skamander oznacza bowiem „imie żrodła”. Poszukując jednak tej nazwy nie mieli na celu powrót do mitologii, sięgnęli po nią do bliższego przykładu, dzieła Stanisława Wyspiańskiego,  to on bowiem napisał ” skamander połyska, wiślaną świetlący się falą”. Na podstawie swej działalności wydali również pismo o tej samej nazwie , miało ono ukazywać wniesione przez nich postulaty.

Przede wszystkim charakteryzowała ich bezprogramowość, połączyły ich wspólne poglądy na temat poezji i przyjaźń. Mimo więc, że stosowali różne techniki twórcze nie mieli na celu ukazania i wartościowania ich odmienności. W swym piśmie zawarli następujące postulaty: prawo do swobody artystycznej, możliwości dowolnego wyrażania swych idei i przemyśleń, które nie powinny podlegać ocenie pod względem wyrazu artystycznego, poeta jako człowiek powinien przede wszystkim być rzemieślnikiem pracującym najlepiej jak potrafi, należy tu pamiętać, że jest on przeciętną jednostką i nie powinno się traktować go jako nadludzkiej istoty.

Programy tej grupy ujmowane w postulatach opierał się na haśle „młodość”. To ona bowiem jest niepohamowaną siłą twórczą, mogącą wspiąć się na wyżyny intelektualne, pozostawiając za sobą przywiązanie do rzeczywistości przestarzałych wartości czy norm.

Grupa ta zakończyła swa działalność w latach trzydziestych. Stworzona przez poetów a zarazem przyjaciół upadła wraz z  rozluźnieniem ich więzi. Artystów poróżniły ich poglądy polityczne a różne kierunki przyszłej kariery uniemożliwiły kontynuację tejże działalności. Lechoń i Iwaszkiewicz uzyskali możliwość objęcia stanowisk za granicą, Wierzyński związał się z obozem sanacji, Słonimski natomiast został publicystą. Jedynie Tuwim jako główny skamandryta dotykał w swych utworach coraz poważniejszej tematyki i krytyki rzeczywistości.

Motyw przemijania w wierszach „Epitafium Rzymowi” i „Epitafium dla Rzymu”.
         Myślami przewodnimi obu utworów są marność ludzkiego życia i przemijanie, ukazane na przykładzie niegdyś potężnego Rzymu. Dzieła te...
Neil Perry – charakterystyka postaci N. H. Kleinbauma „Stowarzyszenie umarłych poetów”
Neil Perry był jednym z bohaterów powieści N. H. Kleinbauma pod tytułem „Stowarzyszenie umarłych poetów”. Neil miał 16 lat i był on niezwykle...
Wypracowanie „Inny świat”, „Medaliony” - II wojna światowa
Problemy i pytania człowieka w realiach II wojny światowej Człowiek jest istotą złożoną gdyż będąc królem świata zwierząt jako jedyny posiada...
Jan Bohatyrowicz – bohater „Nad Niemnem”, charakterystyka
Jednym z bohaterów występujących w powieści E. Orzeszkowej pod tytule „Nad Niemnem” był Jan Bohatyrowicz. Był on synem Jerzego Bohatyrowicz,...
Robert Rojek – charakterystyka bohatera M. Musierowicz „Kłamczucha”
Robert Rojek był jednym z bohaterów książki Małgorzaty Musierowicz pod tytułem „Kłamczucha”. Robert pochodził z Poznania i uczęszczał do tamtejszego...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *